Szczeliny istnienia (dla przyjaciela)

Ulica Carnot.

Słońce po porannej nudzie

listopadowej mgły

opromienia majestatem

ulicę

na bursztynowo.

Cisza. 14h16. Bezwietrznie. 12 stopni w plusie.

Jestem w perfumerii,

trzy osoby

przy ulicy, co pustkami świeci

czekając w kolejce

na panią;

- zamawia zabieg kosmetyczny.

Pięknością nie grzeszy. Pewnie około pięćdzięsiątki.

Wie, że ktoś za nią stoi,

więc jakby przekazując tajemnicę państwową

prawie szeptem

pochyla się

rezerwuje miejsce

w kalendarzu ludzkich zdarzeń ...

Pomyślałem: zjawiskowa, jak szefowa perfumerii o pięknej urodzie ...

Ale ulica nie daje mi spokoju

wyszukuję szczeliny ...

- carpe diem -

W zachwycie pustej ulicy

w jej ciszy

spoglądam w jej kierunku i chwytam moment ...

Niesamowita, skąpana w bursztynie.

Cudowna

chwila istnienia, przy ulicy Carnot.

Poczułem spojrzenie

pięknej twarzy i oczu poszukujących

mojego zamówienia?

Tak. Uśmiechem powitałem jej twarz.

* * *

– Poproszę prezent w kokardę dla przyjaciela –